قـطـره حـریف شـوکـت دریا نمی‌شود            نـور عـلـی به ظرف دلی جا نمی‌شود
مـدحـش درون دفـتـری امـلا نمی‌شود            گـفـتم نخـوانـمـش به لـب اما نمی‌شود

زیـبـاتـرین تـجـلـی گـفـتار حیدر است

نـام عـلـی که می‌شـنـوم شـاد می‌شـوم            شیـریـنی‌اش چـشیـده و فرهاد می‌شوم
از بـنـد نـفـس سـرکـشـم آزاد می‌شـوم            در حــشـر با ولایـتـش امـداد می‌شـوم

حصن حصین عبد گنهکار حیدر است

مهـر عـلـی دهـد به دلِ مـرده‌ام حیات            جز خوان رحمت و کرمش تا دم وفات
هرگز نمی‌کنم به سوی خوانی التـفات            دارم به این یقین که در امواج حادثات
آرامـش و قـرار دل زار حـیـدر اسـت

ذکر عـلی اگر به لب آید عـبادت است            از عشق او درون دل ما حرارت است
هرکس که شیعه نیست خودش بی‌لیاقت است            سرتاسر کتاب همین یک عبارت است:
در این جهان امیر جهاندار حیدر است

تنها عـلی امیر و امام من است و بس            جز او نـمی‌روم سوی دربار هیچکس
از حبّ غیر نیست به دل قدر یک عدس            تنها به عـشق او زده‌ام هر نفس، نفس
یار و قرار هر دل بـیـدار حـیدر است

من روز و شب برای نجف گریه می‌کنم            یـاد غـروب‌های نـجـف گـریه می‌کـنم
تا مـردنم به پـای نـجـف گـریه می‌کنم            تا که شـوم فـدای نـجـف گـریه می‌کنم
اشک مـرا یـگـانه خریدار حیدر است

مثـل امیـر ما که فـقـیـرانه کرد زیست            گـشتم نبـوده هیچ امیـری نگـرد نیست
رزمش عیان نموده به عالم نبرد چیست            فهـمیـده‌ایم از آیۀ نجـوا که مرد کیست
تنهـا وصیِّ احـمد مـخـتار حـیدر است

هرچه دم از علی بزنم باز هم کم است            نامش برای هر دل غمدیده مرهم است
کوری هرچه منکر حیدر در عالم است            گویم فقط علی‌ست که فاروق اعظم است
بر منـصب امام، سـزاوار حـیدر است

هر دو خـلیـفـه از دل خـیـبر گریخـتند            هی لاف می‌زدنـد، در آخـر گـریخـتند
پـیـش نـگـاه آن همه لـشکـر گـریخـتند            احـمـد نداشت واهـمه‌ای گر گریخـتـند
یـار نــبـی دلاور کـرّار حــیـدر اسـت

تـیغ عـلـی فـقـط سـرِ فـرمـانده می‌زند            هرگز کـسی حـریف نبـردش نمی‌شود
زانـو مقـابـلـش زده عـمرو بن عـبدوَد            مـرحب به گـرد دلـدل حـیدر نمی‌رسد
یکّه سـوار، در دل پیکـار حـیدر است

در پـیـش منـکرش عـلنی جار می‌زنم            نـام غــدیـر را حـسـنـی جـار مـی‌زنـم
هـمچـون اویـسم و قـرنی جـار می‌زنم            در دسـته‌هـای سیـنـه‌زنی جـار می‌زنم
ذکـر لـب تـمـامی احـرار حـیـدر است

شـأن نــزول آیــۀ اکــمــال دیـن شــده            بر خـاتـم رسـول مـکـرّم نـگـیـن شـده
کوری چشم هرکه در آن جا حزین شده            حـیـدر امـیـر بـر هـمـۀ مـؤمـنـین شده
در چشم هر حسودِ لعین خار حیدر است

اول پیـمـبـر امر ز بـالا گـرفت و بعـد            یک خطبه خواند و ذکر تولا گرفت و بعد

اقـرار بر ولایت عـظمی گرفت و بعد            بر روی دست، دستِ علی را گرفت و بعد
اعلان نمـود مـاه شب تـار حیدر است

تـوحـید بی‌ولای عـلی یک توهّم است            دوریّ از غـدیـر متاعـش تجـسّم است
شیعه اگر که فـاتح بحث و تکـلّم است            با تیغ خطبه‌های عـلی در تهاجم است
محـور برای پـاکی افکـار حیدر است

حُـب عـلی نـوشـته شده در صحـیـفه‌ام            لعـنت به منـکـران عـلـی شد وظـیفه‌ام
عـشـق ولایِ مـادر پـاک و عـفـیـفـه‌ام            باعـث شده که مـبـغـض اهل سقـیـفه‌ام
از قـاتـلـین فـاطـمه بـیـزار حیدر است

در روز حشر منکر او رو سپید نیست            حتی درون جـنگ بمـیرد شهـید نیست
اصلا کسی به جز علویّون سعید نیست            بهـر نـجـات منـکـر حـیدر امـید نیست
راه نـجـات عـبد گـرفـتـار حـیدر است

آن دم که بر مخالف حـیدر شود عتاب            شیعه درون جنّت و او می‌چشد عذاب
یا لیتنی… بگوید و قـلبش شود کـباب            این است وجه و جـلـوۀ نـام ابـوتـراب
در روز حشر حاکم و معیار حیدر است

در راه انـتـشـار مـطـاعـن نـشد تـلاش            ما جار می‌زدیم در این روزگار کاش
خون دلی که خورد پیمبر از این قماش            بر آن زنی که سرّ نـبی را نموده فاش
اعلان کـنید محـرم اسـرار حیدر است

دنیای بی‌غـدیر جـسارت به خاتم است            از نحسی سقیفه جهان غرق ماتم است
دنیای بی‌غـدیر تهش داغ فاطـمه است            با چـاه کوفه حـیـدر کـرار هـمدم است
گریان روضۀ در و دیوار حیدر است

دنـیـای بی‌غـدیـر به جـنـجـال می‌رسد            تـیـر خـلـیـفـه تـا تـه گــودال مـی‌رسـد
هر دم صـدای گـریۀ اطـفـال می‌رسـد            وقـتی زمـان غـارت خـلـخـال می‌رسد
دلخون از این جنایت اشرار حیدر است